( pf a[(5) (6)]; if расторга́ть; tr. ) [verlóving, relátie: contráct, overéenkomst] verbréken;
[contráct, overéenkomst, húwelijk, verdrág] ongedáan máken, ontbínden;
[contráct] ópzeggen, annuléren
до обою́дного реше́ния расто́ргнуть контра́кт́ — tot wederopzeggens (een huis húren e.d. );
расто́ргнуть соглаше́ние́ о поку́пке