ПЕНЬ: значение слова

truncus [i, m] (arboris caesae; бран. tanquam truncus atque stipes); stipes [itis, m] (in carioso stipite formicarum nidificia); caudex [icis, m];
+ вырыть пень truncum effodere [io, fodi, fossum];
+ встал как пень obmutuit; loquendo haesit; de statu suo dejectus, animo consternatus est;