беле́ть ( if ; intr. ) 1 ( pf побеле́ть) bléken, wit(ter) wórden беле́ть — gr [2] wit wégtrekken/wórden van [angst, wóede] ● 2 (isg,/ pl. en asg./ pl. 0) wit/hélder schítteren/áfsteken, óplichten ( v. iets wlts ) беле́ет па́рус — er is iets wits te zien. een zeil; по́ле белело от рома́шек — het weiland zag wit van de madeliefjes
