slíngeren
I vb. ( v. slínger, schip, drónken persóon) кача́ться, покача́ться del, качну́ться sf; (béngelen) болта́ться if поболта́ться del; ( v. áuto) Spreek. виля́ть if
begínnen te slíngeren ( v. slínger, schómmel e.d. ) — нача́ть раска́чиваться; ( steeds harder ) раскача́ться ingr. ;
hij laat zijn spullen overál slíngeren — он везде́ разбра́сывает ве́щи, его́ ве́щи везде́ валя́ются;
líggen te slíngeren ( v. bóeken, kléren e.d. ) — валя́ться if ;
heen en weer slíngereń (bij het lópen, aan touw e.d. ) — раска́чиваться if lopen
hij werd heen en weer geslingerd (in áuto, op schip e.d. ) — его́ швыря́ло из стороны́ в сторону;
door de ontplóffing werden de steenbrokken in de lucht geslingerd — от взры́ва ка́мни взлете́ли в во́здух;
iem. een verwijt in het gezícht slíngeren — бро́сить [3] в лицо́ упрёк;
langś (de straat) slíngeren — шата́ться if по [3], слоня́ться if по [3];
met́ een kógel slíngeren sport. — мета́ть if мо́лот;
een steen naar iem, (door het raam) slíngeren — швырну́ть pf в [4] ка́мнем (ка́мнем в окно́), запусти́ть в [4] ка́мнем (ка́мнем в окно́);
een touw slíngeren om — наки́нуть верёвку на [4], набро́сить верёвку на [4];
de weg slingert z. om de berg — доро́га огиба́ет го́ру;
zij slingerde haar armen om zijn nek — она́ обвила́ рука́ми его́ ше́ю;
omhóog/in de lucht slíngeren — подбро́сить вверх;
steenbrokken werden door de vulkáan omhóog geslingerd — из…