удовлетвори́ть ( pf ; if удовлетворя́ть; tr. ) 1 [verlangens, behoeften] vervúllen, bevrédigen, dékken; iem. tevrédenstellen э́та рабо́та меня́ не мо́жет удовлетвори́ть — het werk kan mij niet bevrédigen ● 2 ([3]) voldóen aan удовлетвори́ть тре́бованиям́ — aan de éisen voldóen ● 3 Arch. genóegdoening géven (voor belédiging) 4 ([4] [5]) off. iem. voorzíen van удовлетвори́ть потре́бности́ в [6] — voorzíen in de behóefte aan; удовлетвори́ть про́сьбу́ — een verzóek ínwilligen
