м 1> utanç ( -cı ), utanma, yüz, ar, haya; sıkılma, hicap ( -bı )
у него ни стыда ни совести — arı satmış, namusu kiraya vermiş
потерять (всякий) стыд — ar damarı çatlamak
покраснеть от стыда — utancından kızarmak
отбросить стыд — sıkılmayı bir yana itmek
неужели у тебя никакого стыда нет? — sende utanma arlanma yok mu? 2> разг. ( позор ) yüzkarası, rezalet