m 1 bescháamdheid, scháamte у него́ нет стыда́ в глаза́х́ — hij is scháamteloos; сгоре́ть́ от стыда́ — door de grond gaan van scháamte; со́ стыдом ( — aan iets dénken e.d. ) vol scháamte ● 2 schánde к сво́ему стыду́ — tot z'n schánde; стыд и позо́р/срам́ — het is eenvóudig schánde; стыд ему́ и позо́р! — hij moest z. schámen!; не име́ть ни стыда́, ни со́вести — scháamteloos zijn
