[сломлю, сломит] სრ. кого что გატეხა (გატეხს), გადატეხა, მოტეხა:
• буря сломила дуб ქარიშხალმა მუხა მოტეხა, გადატეხა;
• болезнь сломила его გადატ. ავადმყოფობამ მოტეხა, გატეხა. с. сопротивление врага მტრის წინააღმდეგობის დაძლევა; он не сумел с. его волю ვერ მოდრიკა, ქედი ვერ მოახრევინა. сломя голову (бежит, мчится…) თავქუდმოგლეჯილი (გარბის…).
Начните вводить слово: