свисте́ть
( if sb; p.pret.p. 0)
1 ( pf просвисте́ть; intr. ) ( v. mens, vógel, wind, locomotíef ) flúiten (met of zonderfluitje); ( v. kógel, wind) gíeren; ( v. stoom ) síssen; ( v. kógel ) snórren; ( v. projectiel ) súizen;
flúiten
ве́тер́ свисти́т под кры́шей — de wind fluit door het dak;
у меня́ свисти́т в карма́не́ ☻ — ik ben blut/ plátzak;
свисте́ть в кула́ќ Stijl. — blut zijn, op zwart zaad zítten, álles erdóor gejáagd hébben;
кру́гом свисте́ли пу́ли́ — de kogels vlogen/floten ons om de oren;
свисте́ть в свисто́ќ — op een fluitje blázen;
свисте́ть соба́ку́ — z'n hond flúiten
●
2 ( pf насвисте́ть; tr. ) Stijl. (bij elkáar) verzínnen, klétsen
Начните вводить слово: