ПОНЯТИЕ: значение слова

поня́тие
n
1 begrip ^het , idée ^het , nótie
несов-́ местимые́ поня́тия — contradictio in terminis;
. основно́е поня́тие — grondbegrip ^het ;
растяжи́мое поня́тие — rékbaar begrip
●
2 begríp ^het , besef ^het
поня́тие о Бо́ге́ — godsbegrip ^het ;
поня́тие о вре́мени́ — tíjdsbesef ^het ;
ло́жное́ поня́тие — verkéerd begrip, wánbegrip ^het ;
поня́тие но́рмы́ — nórmbesef ^het
●
3 Spreek. méning, índruk, ópvatting
без́ поня́тия [1] Spreek. ( v. — iem.) … is te stom om voor de dúvel te dánsen;
не име́ть́ (ни мале́йшего) поня́тия о [6] — geen (énkel) besef/ (flauw) idee/(flauw) benul/(fiauwe) nótie hébben van, niet het minste begrip hébben van;
он не име́ет об э́том (ни мале́йшего) поня́тия ( ovdr. ) — daarvan heeft hij geen kaas gegeten;
ты да́же и понятия не име́ешь, как … — je weet niet half, hoe …;
поня́тия не име́ю Spreek. — geen idee, ik zou het (echt) niet wéten, ik heb er geen (flauw) idee/(flauwe) nótie/ flauw vermóeden van, ik weet van niets;
по́ чело́веческим поня́тиям — menselijkerwíjze gesproken;
с поня́тием [1] Spreek. ( v. — iem.) … is niet op z'n achterhoofd gevallen;
с поня́тием де́лается [1] Spreek. … — wordt slim aangepakt
●
4 (méestal pl. ) maníer van dénken;
(o [6]) gedachten óver, voorstellingen van
у дете́й свои́ поня́тия — kinderen hébben hun éigen maníer van dénken