НАКАЗАНИЕ: значение слова

наказа́ние
n
1 sb. v. наказа́ть
2 (voor mísdaad, vergrijp, zónde; t.a. v. kind; op school) straf;
bestráffing, straf(máatregel)
в наказа́ние — voor straf (thuis móeten blijven, etc. );
в наказа́ние за [4] — als straf voor;
заслу́женное наказа́ние́ — gerechte straf;
лёгкое/тяжёлое́ наказа́ние — lichte/zware straf;
наказа́ние лише́нием́ свобо́ды — vríjheidsstraf;
э́то подлежи́т́ наказа́нию — daar staat straf op;
систе́ма наказа́ний — strafstelsel ^het ;
теле́сное́ наказа́ние — kastíjding, líjfstraf
●
3 Spreek. ( ovdr. ) straf
э́то для него́ (всегда́) (сплошно́е/ су́щее) наказа́ние мыть ку́хню — de kéuken schóonmaken is voor hem een (ware) straf;
не ребёнок, а (сплошно́е/ су́щее) наказа́ние — wat een ellénde heb je van dat kind!, dat kind is wel een straf/kruis!;
наказа́ние мне с ним! — ik word helemaál stápel van hem!, het is een kruis met
hem!;
су́щее́ наказа́ние ! — wat vervélend, wat een ellénde;
что́ за наказа́ние ! — wat een straf ^het .