ЗВЕРЬ: значение слова

m
1 dier ^het , (wild) beest ^het
зве́ри — gedíerte ^het ;
как зверь Spreek. ( — wérken, hónger hébben) als een paard;
кра́сный́ зверь — jag. zeer wáardevol wild (bv. béren, marters, rendieren);
на ловца́́ и зверь бежи́т ( gez. ) — een gestádig jáger vangt het wild;
пушно́й́ зверь — pelsdier ^het ;
смотре́ть́ зве́рем Spreek. — een woeste blik hébben;
хи́щный́ зверь — róofdier ^het , verscheurend dier
●
2 beest ^het , bruut, schoft
3 Spreek. gedréven iem.
он - зверь на рабо́ту — hij werkt kéihard