губи́ть
( if (4); pf погуби́ть/↓ загуби́ть/ Spreek. сгубить; tr. ) Spreek. iem. kapótmaken, nékken, te gronde ríchten, in ellénde dómpelen;
iem./iets in het verdérf/de áfgrond stórten, in de verníeling hélpen;
[geld, tijd, móeite, talént] verspíllen;
[zaak, examen] verknállen: [oogst door storm: gezóndheid, léven, carrière] verwóesten
алкого́ль (по)гу́бит его́ — drank is de pest voor hem;
губи́ть своё бу́дущее́ — z'n tóekomst vergóoien;
он де́ло тя́нет, зна́чит де́ло́ гу́бит — hij rekt de zaak, want van úitstel komt afstel;
загуби́ть жизнь́ [2] — iem.s léven ruïneren
Начните вводить слово: