грози́ть ( if ; pf пригрози́ть/погрози́ть; intr. /[3] [5]) dréigen, bedréigen (iem. met iets) грози́ть [3] войной́ ( ovdr. ) — met de wapens klétteren; грози́ть [3] кулако́м́ — de vuist schúdden (tégen); грози́ть [3] кулака́ми — met de vuisten zwáaien tégen; грози́ть [3] наказа́нием́ — iem. met straf dréigen; им ничего́́ не грози́т — zij blijven búiten schot, er is geen vúiltje aan de lucht; грози́ть обва́лом́ — op ínstorten staan, er bestaat ínstortingsgevaar; грози́ть [3] судо́м́ — iem. met een proces dréigen
